hafta sonu kar var

bu hoş tesadüfü kendisine söyledigimde baştan inanmadı. sonra da alelade bir olaymış gibi konuyu kapattı. (sanki her gün yıllar once sana rastlamıstım ama konusmamıstım falan diyen çıkıyor) günler geçtikçe, konusmalar arttıkça sevgi/aşk muhabbetlerini inanılmaz bir ciddiyetsizliğe büründürdüğünü görüyordum ve üzülüyordum. kendim şıpsevdi olduğumdan sonumun kötü olduğunu çok net görebiliyordum. asıl mesele şu ki; tanıstıgım günden beri bu kız konusma kat sayısını inanılmaz bir hızla yükseltip sonrada aniden frene basmıştı. ama ne basmak. yükseltti dediğim ben hiçbir şeyi net olarak belli etmeden, bu kız bana bakmayabilir, temkinli olalım şeklinde hala ve hala çekinerek yaklaşıp, çok o sularda dolaşmamama rağmen bana "aşkım" demişti.* diyeceksiniz ki; "ne olmus lan yani?" önemli olan bir şey olması değil. önemli olan benim bayağı bayağı ilk görüşte aşık olmam, aşırı etkilenmem onun da benımle inanılmaz ilgilenmesi, konusması, seviyeyi coşturması, hitaplarında hosuma giden değişikliklere geçmesiydi. bunun altında bir şeyler olabileceğini düşündüm hep ama hormonlarım ağır basmıştı o zamanlarda. tabii ki sonra da dan diye durdurdu bu tavrı. burasını hiç anlamadım, çünkü herhangi bir şey bile yapmamıstım. kötü söz, kıskançlık, hakaret, kücük düşürme, ilgilenmeme gibi hiçbir olumsuz konu yoktu ama ne olduysa kızımız sevgi fişini çekti. buz gibi hissettim bunu iliklerimde.