10 Nisan 2012 Salı

İzmir Vestel Servis

sağda solda okuyorum, televizyonda görüyorum, hayret ediyorum; insanların gardroplarında etiketleriyle duran, "bunu da taa ne zaman aldım ama daha hiç giymedim" dedikleri giysileri var. hayır öyle maddi durumum el vermiyor değil, fazlasıyla giysim de var ama; ben yeni bir şey aldığımda ertesi gün falan giyerim onu; beklet(e)mem ki. hem şaşırıyorum hem de imreniyorum galiba biraz.ağzını yaya yaya konuşan insanlar tam ağzını yaydığı sırada mute tuşuna basıp anın keyfini çıkarmak istiyorum. onlar konuşurken ömrümden ömür gidiyor, amuda kalkıp kafa üstü düşerek ölmek geliyor içimden. İzmir Vestel Servis oyun oynamak istemiyorum. oyun bozan, şirret bir çocuk olup sinir bozucu bir gülüşle kimin nereye saklandığını söyleyesim var. hepsi bir olup üstüme geldiğinde tırmanabileceğim bir ağaca ihtiyacım var. peşimden gelenlerin kafasına yediğim eriklerin çekirdeklerni atasım, yukarı çıkmak isteyenlerin ellerini dallarla gıdıklayasım var. kaçasım var tüm oyunlardan. biliyorum, durduğum kabahat ama, olmayacak şeyleri yapasım var.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder